Dlaczego warto wybrać owczarka niemieckiego?

Cześć,
Tak jak wspominałam mam zamiar trochę zmienić swoją stronę. Przestaną pojawiać się tutaj tylko i wyłącznie posty o kosmetykach. Dlaczego? No bo nie samymi kosmetykami człowiek żyje... Niedługo zmieni się również szablon bloga, adres oraz tytuł, ale o tym kiedy indziej.

Dziś chce Wam napisać parę słów na temat psów.

***

Dlaczego warto wybrać owczarka niemieckiego?

Rufus jest ze mną od 4 kwietnia bieżącego roku, mało, niemało. W momencie zakupu (Tak, wolałam kupić psa niż zabierać jakiegoś ze schroniska. Dlaczego? Zależało mi na tym, aby było to szczenię i, żeby było owczarkiem. Niestety, albo stety nie znalazłam takiego w pobliskich schroniskach) nie miał skończonych dwóch miesięcy. Gdy po niego jechałam, wiedziałam, że na miejscu zastanę trzy małe szczeniaki i już wtedy wiedziałam, że nie będę wiedziała (o zgrozo!) którego mam wybrać.

Trzy czarne mordki, wesoło merdające ogonkami. Pierwszy raz widzę mnie na oczy a tak się cieszą? No dobra, to miło z ich strony. Właściwie nie różniły się niczym, każdy z nich wesoło podskakiwał i miał swojego rodzaju błysk w oczach. 

Który z Was chce zostać Rufusem? Gdy z mojej strony padło to pytanie, jedna czarna mordka podniosła do góry głowę. Było już pewne, że ta mordka wróci ze mną do domu. 

Rufus na początku drogi do domu popiskiwał, nie dziwiłam mu się. Został oderwany od mamy, rodzeństwa, w ciągu kilku chwil jego świat wywrócił się do góry nogami. Przytuliłam go mocno, pogłaskałam i powiedziałam, żeby tak głośno nie piszczał. W momencie się uspokoił. Świadczy to tylko o tym, że owczarki niemieckie są bardzo mądre.

***

Po przyjeździe do domu musiał zapoznać się z innymi zwierzęcymi domownikami, drugim psem, kotem i królikiem. Do wszystkich był pozytywnie nastawiony, chciał się z nimi zaprzyjaźnić. Nawet jeśli z drugiej strony nie było tak pozytywnego odzewu, to mój Rufus wykazywał wszystkie cechy pozytywnego, łagodnie usposobionego psa.

***

Musieliśmy przestawić Rufusa na nasz domowy jadłospis, zazwyczaj karmimy go ugotowanym ryżem/makaronem, wymieszanym z wątróbką, mięsem mielonym, albo jakimś innym mięsem. Czasem ugotowany ryż mieszamy z mokrą karmą dla psa. Rufus nie dostawał takich rzeczy w domu, w którym się urodził. Na początku nie chciał jeść, szybko jednak zrozumiał, że gdy nie zje żarcia miski, którą ma przygotowaną to nie dostanie nic innego. Zaczął jeść. Szybko pojmuje ten psiak- pomyślałam. 

***

"Podaj łapę, podaj łapę, podaj łapę, no podaj tę cholerną łapę!" Zero reakcji. Powtórka razy dwadzieścia. Podał raz, podał drugi. Na dzień dzisiejszy umie podać prawą, a gdy powie się do niego- druga, podaje lewą łapę. Umie również usiąść, a gdy zaczyna nas gryźć po rękach czy nogach, na zawołanie "Zły pies, niewolno", puszcza wszystko co miał w zębach. Mądry, posłuszny, umiejący dopasować się do sytuacji owczarek niemiecki. 

***

Krótki spacer. Rufus nie chce iść koło nogi. Puszczam smycz, niech idzie sam. Po kilku chwilach odwraca się i na mnie czeka. Nie podchodzę, on do mnie wraca. Lojalny, przyjacielski, przywiązany do opiekuna owczarek.

***

"Przynieś piłkę, przynieś piłkę." Wystarczyło rzucić ją tylko kilka razy, aby Rufus załapał, że musi po nią biegać. Bystrzak.

***

Nie zaczepia obcych ludzi. Na nikogo nie rzuca się bez powodu. Owczarki są odważne, ale nikogo nie atakują bez większych powódek, to tylko głupi właściciele sprawiają, że te psy stają się agresywne.  

Wybrałam owczarka. Nie żałuję.

Jeżeli Ty również masz warunki, a nie jesteś pewien czy warto zdecydować się na  takiego psa, uwierz, że warto. Jeżeli jednak brakuje Ci serca do zwierząt- nie warto kupować ani owczarka ani żadnego innego psa.

Ruda